به گزارش کمپین دفاع از حقوق باز داشت شدگان معترض: یکشنبه مهدیه اولین نفری بود که تبریک گفت. خودم خبر داشتم اما قرار نبود رسانه ای شود. اما گویا دو روز پیش بیانیه رسمی دیده بان حقوق بشر صادر شد که اعلام کرد امسال جایزه این سازمان با عنوان جایزه هلمن-همت ، به ۳۷ نویسنده و روزنامه نگار از ۱۹ کشور اهدا شده که من از ایران این جایزه را کسب کرده ام.
نمی دانم چه بگویم. این دومین باری است که این افتخار نصیب من می شود ، بار قبل زمانی بود که در خلال زندان در ایران ، به بیماری سرطان دچار شده بودم و در روی تخت بیمارستان سرگرم تلاش برای ماندن و رفتن بودم. ،آن روز ها من به همراه شش همراه دیگر از ایران ، این جایزه را گرفتیم. آن روزها ، این جایزه برایم دلپذیر بود و حتی رافونه گاه شوخی می کرد و می گفت آرش ، کبیر شدی!
امروز در حالی برای دومین بار این جایزه به من تعلق گرفته که فکر می کنم خجالت زده ام. فکر می کنم باید خودم را از دیده های شما پنهان کنم. هر پیغامی که از فیس بوک یا ایمیل برایم تبریک وار می رسد ، شرمم بیشتر می شود. چطور می توانم این جایزه را بپذیرم ، حال آنکه احمد زیدآبادی ، عیسی سحر خیز ، کیوان صمیمی ، بهمن احمدی امویی ، سعید لیلاز ، محمد قوچانی ، مسعمود باستانی ، فیاض زاهد ، رضا نوربخش ، علی پیرحسینلو ، محسن آزموده ، مهدی محمدیان ، حسین نورانی نژاد ، مسعود لواسانی ، هنگامه شهیدی و فریبا پژوه، تنها و تنها به واسطه فعالیت حرفه ای شان ، در زندان هستند . من یک روزنامه نگار محلی بوده ام و همواره به این افتخار می کنم. در حالی من برگزیده شده ام ، که بسیاری از همکاران من در استانهای مختلف احضار ، بازداشت و حتی زندانی شده اند؟
در زمان دستگیری من ، در سالهای ۸۳ تا ۸۶ ، صدها روزنامه نگار به خبرهای من توجه کردند اما من چه کاری توانسته ام برای آنها انجام بدهم جز یکی دو گزارش خبری که فلانی در زندان است و فلانی انفرادی است و …
دوستی دلداری می دهد و می گوید این جایز برای ارزش گذاشتن به کسانی است که در مسیر کارشان آزار و رنج دیده اند. آری من دیده ام. خیلی رنج هم کشیدم اما این روزها همکاران زیادی هستند که هر روز و شب ، بیش از آن روزهای من آزار و شکنجه می شوند.
این فقط روزنامه نگاران بازداشتی نیستند. همکارانمن در ایران روزنامه های شان توقیف می شود ، از کارشان جلوگیری می شود ، بیکار می شوند و اگر هم بر سر کار هستند، باسانسور و محدودیت مواجه اند.
آری ، تنها امید است که ما را زنده نگاه داشته برای سحری که خواهد آمد. پس این جایزه تقدیم همه شما باد که برای رساندن خبر به مخاطب تلاش می کنید…..
——————–
برگرفته از وبلاگ آرش سیگارچی
آرش سیگارچی جایزه سازمان دیده بان حقوق بشر را به روزنامه نگاران زندانی در ایران تقدیم کرد
نمی دانم چه بگویم. این دومین باری است که این افتخار نصیب من می شود ، بار قبل زمانی بود که در خلال زندان در ایران ، به بیماری سرطان دچار شده بودم و در روی تخت بیمارستان سرگرم تلاش برای ماندن و رفتن بودم. ،آن روز ها من به همراه شش همراه دیگر از ایران ، این جایزه را گرفتیم. آن روزها ، این جایزه برایم دلپذیر بود و حتی رافونه گاه شوخی می کرد و می گفت آرش ، کبیر شدی!
امروز در حالی برای دومین بار این جایزه به من تعلق گرفته که فکر می کنم خجالت زده ام. فکر می کنم باید خودم را از دیده های شما پنهان کنم. هر پیغامی که از فیس بوک یا ایمیل برایم تبریک وار می رسد ، شرمم بیشتر می شود. چطور می توانم این جایزه را بپذیرم ، حال آنکه احمد زیدآبادی ، عیسی سحر خیز ، کیوان صمیمی ، بهمن احمدی امویی ، سعید لیلاز ، محمد قوچانی ، مسعمود باستانی ، فیاض زاهد ، رضا نوربخش ، علی پیرحسینلو ، محسن آزموده ، مهدی محمدیان ، حسین نورانی نژاد ، مسعود لواسانی ، هنگامه شهیدی و فریبا پژوه، تنها و تنها به واسطه فعالیت حرفه ای شان ، در زندان هستند . من یک روزنامه نگار محلی بوده ام و همواره به این افتخار می کنم. در حالی من برگزیده شده ام ، که بسیاری از همکاران من در استانهای مختلف احضار ، بازداشت و حتی زندانی شده اند؟
در زمان دستگیری من ، در سالهای ۸۳ تا ۸۶ ، صدها روزنامه نگار به خبرهای من توجه کردند اما من چه کاری توانسته ام برای آنها انجام بدهم جز یکی دو گزارش خبری که فلانی در زندان است و فلانی انفرادی است و …
دوستی دلداری می دهد و می گوید این جایز برای ارزش گذاشتن به کسانی است که در مسیر کارشان آزار و رنج دیده اند. آری من دیده ام. خیلی رنج هم کشیدم اما این روزها همکاران زیادی هستند که هر روز و شب ، بیش از آن روزهای من آزار و شکنجه می شوند.
این فقط روزنامه نگاران بازداشتی نیستند. همکارانمن در ایران روزنامه های شان توقیف می شود ، از کارشان جلوگیری می شود ، بیکار می شوند و اگر هم بر سر کار هستند، باسانسور و محدودیت مواجه اند.
آری ، تنها امید است که ما را زنده نگاه داشته برای سحری که خواهد آمد. پس این جایزه تقدیم همه شما باد که برای رساندن خبر به مخاطب تلاش می کنید…..
——————–
برگرفته از وبلاگ آرش سیگارچی
آرش سیگارچی جایزه سازمان دیده بان حقوق بشر را به روزنامه نگاران زندانی در ایران تقدیم کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر